Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Greek deal puts Goldman Sachs in the firing line – again

Όχι, η πολιτική ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου δεν ήταν πολιτική αγνωσίας ή ανευθυνότητας. Ήταν συνειδητή πολιτική χρέους και υποτέλειας. Το "Δεν χρωστάμε σε κανέναν" προφανώς πήγαινε για τους εντός συνόρων βαρώνους, γιατί οι διεθνείς, κάνουν πάρτυ στα αποκαΐδια της Ελληνικής οικονομίας...

 Bloomberg's David Tweed reports on the controversy surrounding a currency swap arranged by Goldman Sachs Group Inc. that allowed Greece to conceal the size of its budget defi...  

Goldman Sachs tricky derivatives trades may have masked the Greek debt just long enough to hurt all of us again. Goldman Sachs made up an exchange rate that allowed the Greeks to look as though the...  

The European Union has asked Greece to explain reports that it engaged in derivatives trades with US investment banks that may have allowed it to mask the size of its debt and deficit from EU autho...  

____________________________________________________________________

 

Greek deal puts Goldman Sachs in the firing line – again

The US investment bank dubbed the 'vampire squid' for its global reach is exemplary in managing risk but less successful in negotiating conflict

The Observer, Sunday 28 February 2010

Protesters shout slogans during a demonstration in central Athens

Protesters demonstrate in Athens against the government's planned budget cuts. Goldman Sachs has become embroiled in Greece's deficit crisis over a 2001 debt deal. Photograph: Simela Pantzartzi/EPA

It is the most profitable investment bank on the planet, and is viewed as an awesome money-making machine that runs rings around its rivals and rewards its high fliers with jaw-dropping multibillion-pound bonuses. Welcome to the world of Goldman Sachs, which has a reputation for managing risk second to none and where savvy traders took huge bets against the overvalued American mortgage market months before the onset of the credit crunch three years ago.

But Goldman's knack for making huge dollops of cash from the markets is matched by its tendency to attract controversy to a degree that separates it from competitors. The latest furore is over the role Goldman played in helping Greece conceal its debts, which enabled the country to join the European single currency in 2001. Although it acted entirely legally, critics have heaped opprobrium on the bank, claiming that Goldman sails close to the wind in its endless quest for power and money.

The most stinging criticism last week came from Phil Angelides, chairman of the US financial crisis inquiry commission, who said he had been most struck so far in his probe by the way in which Goldman had been "creating and selling securities and then betting against them". In reference to Greece, he said the practice extended to the creation and selling of foreign debt instruments. "I find it troubling," he said.

Perhaps the wave of anti-Goldman sentiment can be explained by envy. After all, it is extremely good at what it does and seems more brazen and aggressive than other investment banks, although flamboyant displays of wealth and ego by people who work there are frowned upon.

Though Goldman sometimes goes where others fear to tread, rival banks are never far behind. Take the row over Greece, which has drawn up a deficit-cutting plan to avoid fiscal collapse amid fears that it could default on its loans. JP Morgan and Merrill Lynch were also involved in European currency swaps that helped countries such as Greece and Italy meet EU debt rules enforced by Brussels. But it was the Goldman deal, probably the largest, that attracted attention in Risk magazine in 2003 and which was followed up elsewhere in the media.

Goldman is under fire for reaping as much as £192m in fees through a complex currency transaction in 2001 that helped Athens borrow cash without putting it on its books as a loan. The so-called swap deal, permitted under EU law at the time, helped Greece meet eurozone limits on government borrowing. Under the arrangement between Goldman and Greece, the government in effect obtained a $1bn loan without adding to its public debt burden. The allegations sparked uproar in Europe last week, where ministers are discussing a possible Greek bailout, but only if it dramatically cuts public spending.

Stung by the criticism, a senior Goldman banker, Gerald Corrigan, was forced to admit that the deal could have been more transparent when he appeared before a UK parliamentary committee. "With the benefit of hindsight, the standards of transparency could have been and probably should have been higher," he said. In his testimony, Corrigan said that countries had sought to control their budget deficits for centuries and that Goldman was only one of several banks that had helped countries to manage their debt burdens.

Goldman commented on the Greek deal on its website: "The Greek government has stated (and we agree) that these transactions were consistent with the European principles governing their use and application at the time."

But analyst Nicholas Dunbar said: "What gets lost amid the furore is that here is another example of the relationship between financial innovators at investment banks and institutional clients, including governments, which were anxious to skirt various restrictions. It was hard for Goldman's publicity-shy derivatives innovators to resist applying their skills. Better oversight of derivatives dealers is long overdue."

In the US, Ben Bernanke, US Federal Reserve chairman, said he was looking into Goldman's role in arranging swaps for Greece. Bernanke called any financial instruments that destabilise a firm or country "counterproductive". "We are looking into a number of questions relating to Goldman Sachs and other companies and their arrangements with Greece," Bernanke said.

Across the Atlantic, the EU's statistics office, Eurostat, reinforced the view that Greece had indulged in some questionable financial practices over the years. Commenting on the Goldman transaction, it pointed out that this kind of deal was "not usual practice for the governments of member states and, therefore, specific rules for such government transactions did not exist [until 2008]".

It added: "Concerning the specific off-market swap operation, Greek authorities had not informed Eurostat about this kind of government transaction. On the contrary, during a Eurostat visit to Greece on 15-19 September 2008, the Greek authorities declared that, in Greece, government units are not allowed by law to engage in off-market financial derivatives."

To outsiders, Goldman always appears to be ahead of the game. While other banks largely confine themselves to advising and acting for clients, Goldman has shown greater willingness to risk its own capital, prompting critics to liken it to a huge hedge fund that is prepared to use its balance sheet to take positions in almost anything you care to mention: commodities, mortgages, currencies, equities and commercial property.

The bank has used its cash to establish an influential private equity arm, bidding for British firms such as Associated British Ports (ABP) and BAA, while also supporting bids for ITV and Marks & Spencer, stoking controversy in the Square Mile. By 2007, the trading side had contributed a greater share of revenue than ever before: net income reached $46bn, of which $31bn came from trading and investing its own capital.

Last year, however, Wall Street faced a wave of public anger at how banks had survived and prospered even though they had received government money to prop up their finances at the height of the financial crisis. Goldman, which received $10bn of Treasury support, was the lightning rod for criticism amid suspicion that it had deep links with governments around the world, with former senior executives disproportionately represented in positions of power in the US and elsewhere. Hank Paulson, for instance, a former Goldman boss, was treasury secretary at the time that Goldman and other investment banks received American government cash – infuriating Main Street, where millions were being made redundant as the worst recession in living memory took hold.

Rolling Stone magazine's damning description of the gilded investment bank as a "great vampire squid" – because its tentacles seem to appear in so many parts of public life – resonated with the bank's detractors. "They get up people's noses because their contacts book is second to none, although that is hardly a crime," says a rival banker.

In the years before the credit crunch, Goldman's European private equity arm chased down deals in the soaring mergers and acquisitions market.

First there was the decision, credited to Michael Sherwood, co-chief executive of Goldman Sachs International, to back Philip Green's attempt to buy Marks & Spencer in 2004. Later, the private equity division was involved in "bear hug" bids – not technically hostile, but not wholly friendly either – for bar owner Mitchells & Butlers and Associated British Ports.

Goldman's actions have prompted worries about conflicts of interest. There are numerous examples: in the US it advised General Motors on the sale of its property arm and joined a buyout group making a bid. It was on both sides of the merger of the New York Stock Exchange and Archipelago. In the UK, J Sainsbury dropped Goldman as its broker amid reports it intended to back a bid for the rival retailer M&S; while broadcaster BSkyB severed its connection after the bank backed plans for a buyout of ITV, Sky's competitor.

One of its most controversial moves was a bid in 2006 for BAA, the former British Airports Authority, after it was invited to help with its defence against a takeover launched by Spain's Ferrovial. Although Goldman said its approach to BAA was friendly and portrayed it as a white knight bid to fend off Ferrovial, the move was viewed as unorthodox to say the least by Marcus Agius, then BAA chairman. Shortly afterwards, Goldman bosses stopped the bank using its own money to finance hostile takeover bids, as they threatened to damage the bank's standing with its corporate clients. An investment banker says: "Goldman is very good at risk management, but when it comes to managing conflict, it has been less smart."

Those with long memories recall that the bank, which acted for Robert Maxwell in numerous share trades, was criticised in a UK government report into the collapse of the swindler's business empire in the 1990s. Goldman denied any impropriety.

In his latest film, Capitalism: A Love Story, Michael Moore drives up to its New York city HQ, 85 Broad Street, in an armoured Brink's security van, leaps out with a sack with a giant dollar sign on it, looks up at the building and yells: "We're here to get the money back for the American people!"

In recent months, the Service Employees International Union has protested outside Goldman's Washington office, calling for it to donate its bonus pool to homeowners facing foreclosure.

As the most successful bank on Wall Street, and because of its reputation for paying some of the highest bonuses, Goldman has faced unprecedented public criticism. There is outrage that, having taken government money to survive the crash, Goldman is in such rude financial health and is handing out billions to its bankers. And there is anger that Goldman received the second-largest payout of taxpayer cash via the US government's bailout of the insurer AIG.

Under pressure, the bank's chief executive, Lloyd Blankfein, recently apologised for its role in the financial crisis and announced a $500m pledge to small businesses. He said: "We participated in things that were clearly wrong and have reason to regret. We apologise."

This month, Goldman unveiled bonuses for senior staff that were far lower than expected in a bid to mollify public opinion. In London, staff payments were capped at £1m, while executives were awarded shares, rather than cash, which cannot be sold until 2015.

Looking to the future, Goldman, like all investment banks, is threatened by plans announced by Barack Obama that would prevent banks trading purely for their own account and ban them from owning hedge funds and private equity firms. That means banks would have to choose between owning an insured depository or owning proprietary trading operations and holding stakes in hedge funds and private equity firms. They would, however, be able to continue proprietary trading related to their customers' businesses, as well as undertake conventional investment banking for clients.

If Obama can get his plans through Congress, banks could be broken up with riskier operations spun off. Whether the so-called masters of the universe can get around that one remains to be seen.

Blankfein's rise

Like many who make it to the top of Wall Street, Goldman chief executive Lloyd Blankfein, pictured, comes from a humble background. He grew up in a public housing project in Brooklyn and attended Harvard on financial aid. His family had emigrated from eastern Europe in the 1880s and had at first prospered in the New York garment industry, but suffered during the Great Depression. Blankfein's father worked for the US postal service as a clerk.

His son was bright and, after graduating, attended Harvard Law School and then spent several years as a corporate tax lawyer. Later, he grew interested in finance, but was rejected by Goldman and Morgan Stanley. He took a position selling gold coins for J Aron, a small commodities trading house, determined to make it big on Wall Street.

As luck would have it, Aron was taken over by Goldman, so Blankfein joined via the back door. In 1988, he was named as a partner and less than a decade later was running the fixed-income, currency and commodities division. He was the first trader to be appointed CEO in 2006, illustrating the decline in importance of the investment banking division.

He is married to Laura Jacobs Blankfein; they have three children. In 2007, Blankfein paid $27m for an apartment at 15 Central Park West. He was paid $9m in 2009 – a far cry from the $69m he collected in 2007

http://news.google.com.au/news?sourceid=navclient&rlz=1T4RNTN_enAU340AU341&q=greek+swaps&um=1&ie=UTF-8&hl=en&ei=xf6JS9SjJZC2swO6xYyFAw&sa=X&oi=news_group&ct=title&resnum=1&ved=0CBEQsQQwAA

σσ Peter: Πολύ φοβάμαι ότι οι δυο Γιώργηδες άνοιξαν τους ΑΣΚΟΥΣ  του Αιόλου με την μανία τους να συκοφαντούν την Ελληνική οικονομία  και την προηγούμεμη Κυβέρνηση τώρα θα τρέχουν για να προλάβουν τα χειρότερα που έρχονται ΔΕΊΤΕ ΤΑ VIDEOS και θα δείτε γιατί ο k.Obama καλεί εσπευμένα στην Αμερική τον κ.Παπανδρέου και ας γραφουν και παπαγαλίζουν τα Ελληνικά ΜΜΕ για θρίαμβο του κ.Παπανδρέου και τις πολιτικής του.

Posted via email from olympianspirit's posterous

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Η αποκαθηλωση της Δημοσιογραφιας των παρακρατικων: "ΒΕΤΟ" στην υποκρισια...

Σε λιγο η αποδομηση των ελεεινων. Οι αθλιοτητες του "Δημοσιογραφου" και οι "Χρυσες" μπιζνες που διεπουν τα παντα.

Η απιστευτη υποκρισια Τριανταφυλλοπουλου και τα σφαλματα του Γκιολια...

Αποκαλυπτει "Τα Παντα" ο Μακης, εκτος απο την Ταμπακερα... ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ!

Posted via email from olympianspirit's posterous

Αφγανικό ΤΕΤ

Του Αϊκούτ Καδήρ

Β έτος Νομικής ΔΠΘ

http://scrapetv.com/News/News%20Pages/Everyone%20Else/images-4/afghan-war-1.jpg

«Αν εντοπίσουμε στα βουνά μια ομάδα 10 ανταρτών και καταφέρουμε να σκοτώσουμε τους δύο από αυτούς, τι θα έχουμε κερδίσει; Την επομένη, τέσσερα ξαδέλφια καθενός από τα θύματα θα μπουν στο αντάρτικο για να εκδικηθούν τον θάνατό του, και έτσι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια ομάδα 16 ανταρτών» εξήγησε πολύ εύγλωττα ο Αμερικανός στρατηγός Στάνλεϊ Μακ Κρίστα

Παρατηρώντας κάποιος τις τελευταίες εξελίξεις στο Αφγανιστάν συμπεραίνει ότι οι Αμερικανοί για ακόμα μια φορά είναι ένα βήμα πριν από το ΤΕΤ που βίωσαν στο Βιετνάμ και κατέληξε στην πλήρη τους αποτυχία και αποχώρηση από το Βιετνάμ.

Το 1968 μια στρατιωτική δύναμη αποτελούμενη από 84.000 στρατιώτες έκαναν επίθεση στο ΤΕΤ και γενικά κατά του Νοτίου Βιετνάμ για να διώξουν από την χώρα τους, τους Αμερικανούς. Παρόμοια γεγονότα στο εγγύς μέλλον θα παρατηρηθούν σίγουρα και στο Αφγανιστάν. Η επίθεση που έγινε στις 14 Ιανουαρίου 2010 κατά των Αμερικανών στρατιωτών και πρακτόρων από τους Ταλιμπάν ήταν μια προειδοποίηση για το ότι τα πράγματα στην περιοχή θα χειροτερέψουν, ίσως με μια παρόμοια επίθεση όπως έγινε στη ΤΕΤ.

Το Αφγανιστάν σήμερα, λόγω της εισβολής που υπάρχει από το 2001 μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον και τη ζωή στους πολίτες του Αφγανιστάν. Οι καθημερινές αποτυχίες των Αμερικανών ενισχύουν περισσότερο τους Ταλιμπάν. Επίσης, τα γεγονότα στο Πακιστάν είναι επικίνδυνα για τους Αμερικανούς, γιατί παράλληλα με μια επίθεση από το εσωτερικό του Αφγανιστάν, μπορούν να δεχθούν μια μεγάλης κλίμακας επίθεση και από τους Ταλιμπάν που υπάρχουν στο Πακιστάν.

Επίθεση ΤΕΤ – 1968

Η ηγεσία του Βόρειου Βιετνάμ κατάλαβε ότι η κατάσταση είχε αρχίσει να παίρνει δυσμενή τροπή και αποφάσισε να σχεδιάσει επιθετικές επιχειρήσεις για να αναπτερώσει το ηθικό των ανταρτών και του πληθυσμού. Η πρώτη επίθεση άρχισε στις 21 Ιανουαρίου 1968 κατά της μεγαλύτερης αμερικανικής στρατιωτικής βάσης του Κε Σαν, στην οποία βρισκόταν δύναμη 6.000 Αμερικανών και Νοτιοβιετναμέζων. Η δεύτερη επιθετική ενέργεια των Βιετκόνγκ γνωστή ως επίθεση του Τετ, άρχισε στις 31 Ιανουαρίου 1968 (βιετναμέζικη πρωτοχρονιά) και περιλάμβανε επιθέσεις στις 36 από τις 44 πρωτεύουσες επαρχιών του Νοτίου Βιετνάμ, σε 23 αεροδρόμια και σε πολλές άλλες στρατιωτικές βάσεις. Στην ίδια τη Σαϊγκόν 5.000 περίπου αντάρτες, επιτέθηκαν στο προεδρικό μέγαρο του Θιέου, το γενικό επιτελείο ενόπλων δυνάμεων του Νότιου Βιετνάμ, σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αλλά και κατά της πρεσβείας των ΗΠΑ. Την ίδια τακτική ακολούθησαν οι Βιετκόνγκ και σε άλλες πόλεις ενώ σφοδρές μάχες έγιναν στην παλαιά πρωτεύουσα του Βιετνάμ, Χούε. Προσωρινά κατάφεραν να ελέγξουν 10 πόλεις, τις οποίες όμως, μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν μετά από αντεπιθέσεις ισχυρών αμερικανοβιετναμικών δυνάμεων.

Από στρατιωτικής πλευράς η επίθεση Τετ ήταν αποτυχημένη. Η επίθεση μεγάλης κλίμακας έφερε τις κομουνιστικές δυνάμεις σε ανοικτή σύγκρουση µε τους αντιπάλους τους, όπου η συντριπτική αμερικανική υπεροπλία μπορούσε επιτέλους να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά. Η κομουνιστική πλευρά είχε μεγάλες απώλειες, που στις πρώτες δύο εβδομάδες έφτασαν τους 30.000 νεκρούς και στη συνέχεια διπλασιάστηκαν. Από την άλλη μεριά οι ΗΠΑ, έχασαν στις πρώτες δύο εβδομάδες περίπου 1.500 οπλίτες και στο πρώτο δίμηνο συνολικά 4.000. Η επίθεση του Τετ απέτυχε επίσης να προκαλέσει γενική εξέγερση του πληθυσμού του Νότιου Βιετνάμ και την ανατροπή του καθεστώτος Θιέου. Η επίθεση κατά της Αμερικανικής πρεσβείας που άρχισε στις 02:45 της 31ης Ιανουαρίου 1968 αποκρούστηκε εύκολα. Η νικηφόρα όμως αυτή μάχη στοίχισε τον πόλεμο στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι που διέμεναν σε καταλύματα κοντά στην πρεσβεία, έσπευσαν για να καλύψουν την επίθεση κατά της πρεσβείας. Μόλις 15 λεπτά αργότερα το πρώτο τηλεγράφημα έφυγε προς τις ΗΠΑ και έλεγε ότι η πρεσβεία είχε καταληφθεί από τους Βιετκόνγκ. Στις 09:20 ο στρατηγός Ουέστμορλαντ σε συνέντευξη τύπου δήλωσε ότι η πρεσβεία ουδέποτε καταλήφθηκε. Κανείς δημοσιογράφος δεν τον πίστεψε. Το αμερικανικό κοινό παρακολουθούσε κατάπληκτο ζωντανά στην τηλεόραση τις οδομαχίες μέσα στο κτηριακό σύμπλεγμα της αμερικανικής πρεσβείας και διαπίστωνε ότι έπειτα από τρία χρόνια αεροπορικών βομβαρδισμών και την αποστολή 500.000 στρατιωτών ο εχθρός δεν βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, αλλά αντίθετα ήταν σε θέση να εξαπολύσει τη μεγαλύτερη επίθεσή του. Για τον πρόεδρο Τζόνσον ήταν αδύνατον να παρουσιάσει την επίθεση Τετ ως στρατιωτική νίκη των ΗΠΑ.

Οι διαστάσεις των τελευταίων γεγονότων στο Αφγανιστάν.

Σήμερα συνεχώς η δύναμη και η επιρροή των Ταλιμπάν αυξάνεται στο Αφγανιστάν παρόλο που από το 2001 υπάρχει ο Αμερικανικός στρατός στην περιοχή. Οι Αμερικανοί στρατιώτες έχουν κατακλειστεί σε αστυνομικά τμήματα και στρατιωτικές βάσεις και δεν μπορούν καν να κυκλοφορήσουν χωρίς φόβο και με ασφάλεια έξω από αυτές. Όλα αυτά μειώνουν το ηθικό τους και στην περίπτωση μιας Αφγανικής επίθεσης θα παίξουν καταλυτικό ρόλο για τους Αμερικανούς στρατιώτες.

Η αύξηση της δύναμης των Ταλιμπάν συνδέεται με την αποστολή περισσότερων δυτικών δυνάμεων στην περιοχή. Στο ίδιο συμπέρασμα έχει καταλήξει και ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ o Robert Gates. Εφόσον δεν γίνεται ένας κανονικός πόλεμος στη περιοχή, δεν έχει νόημα οι Αμερικανοί συνέχεια να στέλνουν στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή.

Μόνο το 2009 σκοτώθηκαν 390 Αμερικανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια των επιθέσεων των Ταλιμπάν. Ακόμα και σήμερα, πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες, η παρουσία και η αύξηση της παρουσίας των Ταλιμπάν στην περιοχή, έχουν ως αποτέλεσμα οι υποδομές της χώρας και οι στρατηγικές υποδομές να μην είναι σε ασφαλή κατάσταση. Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα, καθημερινά να χάνουν κύρος οι υπεύθυνοι αυτής της εισβολής στα μάτια της διεθνής κοινότητας.

Πως θα μπορούσε να είναι μια επίθεση της μορφής Τετ;

Οι επιθέσεις των Ταλιμπάν συνήθως γίνονται κατά των αστυνομικών τμημάτων και περιοχών που είναι περιοχές ελέγχου. Εφόσον οι επιθέσεις αυτές πετύχουν αυτό θα έχει επιπτώσεις για τους Αμερικανούς στην περιοχή, μιας και θα δώσει την ευκαιρία στους Ταλιμπάν να εκμεταλλευτούν αυτές τις αδυναμίες των Αμερικανών και να αποφασίσουν να ξεκινήσουν μια μεγάλης κλίμακας επίθεση. Επίσης πριν ξεκινήσουν την επίθεση τους οι Ταλιμπάν πρέπει να πάρουν και την υποστήριξη του Αφγανικού λαού. Άρα αυτές οι επιθέσεις τους κατά των Αμερικανών θα τους βοηθήσουν ώστε να κερδίσουν την υποστήριξη (έστω και με βία και τρομοκρατία) του Αφγανικού λαού.

Τα παραπάνω ενισχύει και η ομιλία του McChrystal που είχε πει ότι βαρέθηκαν τον πόλεμο που είναι στο 9ο έτος του. Είχε δίκαιο βέβαια, αφού ένας ακόμα λόγος για να υποστηρίξει ο Αφγανικός λαός τους Ταλιμπάν είναι ότι θα δουν τις αποτυχίες και την αμηχανία των Αμερικανών.

Επίσης, όσον αφορά τις αποστολές που κάνουν κατά καιρούς οι Αμερικανοί στην περιοχή, κάθε φορά σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό, και αυτό ενισχύει τους Ταλιμπάν κατά των Αμερικανών.

Ένας άλλος παράγοντας επιτυχίας των Ταλιμπάν σε περίπτωση μιας τελευταίας και μεγάλης κλίμακας επίθεσης κατά των Αμερικανών σε μορφή Τετ θα είναι τα ΜΜΕ. Ο κόσμος και κυρίως ο Αμερικανικός λαός παρακολουθεί καθημερινά τις αποτυχίες του στρατού του. Αυτό έχει μεγάλες επιπτώσεις και στον ίδιο τον στρατό αλλά και στη ψυχολογία της κοινωνίας τους.


Στο Αφγανιστάν δεν υπάρχει μέχρι στιγμής καμία ένδειξη ότι ο πληθυσμός στις περιοχές που ελέγχουν οι Ταλιμπάν, κυρίως στα νότια και στα ανατολικά της χώρας, έχει αρχίσει να στρέφεται εναντίον τους. Επιπλέον, ακόμη και αν ο πρόεδρος Ομπάμα καταφέρει να πείσει το Κογκρέσο να συμφωνήσει σε μια αύξηση του αριθμού των στρατιωτών που υπηρετούν στο Αφγανιστάν- πράγμα πολύ δύσκολο, αφού η αμερικανική κοινή γνώμη έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει αρνητικά και αυτό τον πόλεμο30.000 στρατιώτες αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό σε μια χώρα όπως το Αφγανιστάν.

Συμπεράσματα

Υπάρχουν παρά πολλές ομοιότητες μεταξύ του πολέμου στο Βιετνάμ και στο Αφγανιστάν. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν υπάρχει απλός πόλεμος, αλλά πόλεμος που χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούνται τακτικές guerilla. Και οι δύο πόλεμοι γίνονται ακόμα και εκτός συνόρων, γιατί όπως ξέρετε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις όταν έγιναν αποστολές στο Λάος και στο Καμπότζι.

Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν διάφορες τακτικές πολέμου όπως οι συνεχείς βομβαρδισμοί στο Βιετνάμ. Στο Αφγανιστάν δεν παρατηρούμε τέτοια φαινόμενα. Το πλεονέκτημα το έχουν οι Ταλιμπάν, διότι έχουν την υποστήριξη του λαού τους, γιατί πριν έρθουν οι Αμερικανοί στην περιοχή, υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν οι λαοί της περιοχής ήταν πιο ασφαλής. Επίσης οι Ταλιμπάν έχουν εμπειρίες τέτοιου είδους πολέμου από την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν το 1979, που διήρκησε μέχρι το 1989.

Επίσης υπάρχει πώληση ναρκωτικών από τους Ταλιμπάν και αυτό αποτελεί την κύρια πηγή εισόδων τους. Λόγω όλων των παραπάνω μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος γίνεται ανάμεσα σε δύο ίσες πλευρές. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να θεωρήσουμε αδύναμους τους Ταλιμπάν.

Στο Βιετνάμ, οι Vietcong είχαν εκπαιδευμένο στρατό που αποτελούνταν από αρκετούς άντρες και τελικά κατέληξε ο πόλεμος στην επίθεση στο Τετ και στον τερματισμό του πολέμου τουλάχιστον για τις ΗΠΑ. Ομοίως και οι Ταλιμπάν έχουν αρκετό προσωπικό, εκπαιδευμένη ηγεσία και προσωπικό. Το ότι δεν έχουν προσπαθήσει να κάνουν μια επίθεση κατά των Αμερικανών όπως στο Τετ αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνουν ποτέ.

Δεν έχει νόημα οι Αμερικανοί να αυξάνουν καθημερινά το στρατό τους στην περιοχή. Το ίδιο έκαναν και στο Βιετνάμ και τελικά απέτυχαν όλες οι προσπάθειες τους για να μείνουν στην περιοχή. Ο στρατός των ΗΠΑ που αποτελούνταν από 500.000 στρατιώτες το 1963 δεν κατάφερε να κρατήσει μακρά τους Vietcong και κατέληξε τουλάχιστον στην ηθική νίκη, αν όχι και στρατιωτική των Vietcong.

Παρόλο που έχουν την τεχνολογία, τους δορυφόρους και τις υπηρεσίες πληροφοριών τους οι Αμερικανοί αδυνατούν σήμερα να σταματήσουν τις επιθέσεις που γίνονται καθημερινά σε διάφορα σημεία του Αφγανιστάν.

Μέσα στο 2010 εφόσον δεν πετύχει η αποστολή των Αμερικανών που πραγματοποιούν αυτές τις μέρες, οι Ταλιμπάν θα αυξήσουν σε σημαντικό βαθμό τις επιθέσεις τους κατά αστυνομικών τμημάτων, Αμερικανών στρατιωτών και κατά των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Αλλά οι επιθέσεις αυτές δεν είναι μόνο επικίνδυνες για τους Αμερικανούς. Είναι επικίνδυνες και για τους Ταλιμπάν, διότι θα χάσουν τους πολεμιστές τους. Επειδή δεν έχουν αρκετούς πολεμιστές οι Ταλιμπάν, είναι λογικό να κάνουν τις επιθέσεις τους σε περιοχές με μεγαλύτερη στρατιωτική και στρατηγική σημασία. Όλες αυτές τις επιθέσεις των Ταλιμπάν θα υποστηρίζουν και οι επιθέσεις κατά άμαχου πληθυσμού που κάνουν και θα συνεχίζουν να κάνουν οι Αμερικανοί.

Τέλος αν οι Ταλιμπάν κάνουν μια παρόμοια επίθεση, όπως έγινε κατά των Αμερικανών στο Λίβανο το 1983 και στο Βιετνάμ κατά την επίθεση Τετ οι Αμερικανοί θα αναγκαστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποσυρθούν από την περιοχή. Είτε όμως πετύχουν τον σκοπό τους οι Ταλιμπάν είτε όχι αυτό θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα στην ψυχολογία του Αμερικανού στρατού και θα έχει τις επιπτώσεις που είχε ο πόλεμος του Βιετνάμ.

Ο Ομπάμα κληρονόμησε μια εμπλοκή στο Αφγανιστάν, η οποία –όπως και η εμπλοκή στο Ιράκ – τείνει να αποδειχθεί μία σχεδόν άλυτη σύγκρουση, που όποιος προσπαθεί να την αντιμετωπίσει μόνο με στρατιωτικά μέσα αποτυγχάνει παταγωδώς.


Πηγές:


Michael Clodfelter, Vietnam in Military Statistics, Jefferson, McFarland, 1995, s.128-129.

George C. Herring, Vietnam: An American Ordeal, St. Louis, Forum Press, 1980, s.8.

Growing risk of a Taliban offensive”, The Washington Times, September 14, 2009,

Harry G. Summers, Jr, Historical Atlas of the Vietnam War, New York, Houghton Mifflin, 1995, s.130.

Gary Thomas, “Afghan War Draws Comparisons to Vietnam”, VoA, 08 October 2009,

“Eight Years in, Obama Weighs Afghan Options”, Associated Press, October 07, 2009,

Sabrina Tavernise ve Sangar Rahimi, “Attacks on Remote Posts Highlight Afghan Risks”, New York Times, October 4, 2009,

Jennifer Glasse,General McChrystal: Success in Afghanistan is Not Assured, VoA, 01 October 2009,

Formal request for more troops in Afghanistan sent to Obama”, Associated Press, October 7, 2009,

Al-Qaida's Afghanistan Presence Fading”, 10meters.com, October 07, 2009,

Heather Maher, “Gates, Clinton Present Common U.S. Policy Front On Iran, Afghanistan”, October 06, 2009,

Posted via email from olympianspirit's posterous

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

26.02.10: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

ΑΥΤΟΙ ΤΟΛΜΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ;

(σσΟ: Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην ενέργεια. Συμπληρώνουμε όμως ότι απαιτούμε την έκδοση Χριστοφοράκου όπως και την κοινοποίηση ΟΛΩΝ των μαύρων πληρωμών σε Έλληνες πολιτικούς και πολίτες)

Οι απόγονοι αυτών που εξόντωσαν μια γενιά στην πείνα του ’41, στα σκοπευτήρια και τα μπλόκα, στα καμένα χωριά, αυτοί που λεηλάτησαν για τρία χρόνια την χώρα μας. Αυτοί που έχτισαν την οικονομία τους με τον ιδρώτα των πατεράδων μας στα χυτήρια και τις φάμπρικες τους. Αυτοί που μας πουλάν υποβρύχια που γέρνουν, τανκς που ραγίζουν, C4I που δεν δουλεύουν, κι όταν διαμαρτυρόμαστε κλείνουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και πετούν χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο. Αυτοί μας αποκαλούν διεφθαρμένους όταν πίσω από κάθε σκάνδαλο (όπως αυτό της ΖΙΜΕΝΣ) θα βρεις μια γερμανική φίρμα, πίσω από κάθε αποικιακή σύμβαση (αεροδρόμια, διόδια κ.λπ.) κάποιο γερμανικό όνομα θα παίζει, όταν στις γερμανικές αλυσίδες λιανικής οι τιμές είναι διπλάσιες απ’ ότι για τα ίδια προϊόντα στη Γερμανία.

 

Το περιοδικό Άρδην και η εφημερίδα Ρήξη πραγματοποιούν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τη Γερμανική Πρεσβεία (Καραολή & Δημητρίου 3, πίσω από τη βρετανική πρεσβεία), την Παρασκευή 26/02/10, στις 6:30 μ.μ. ως ελάχιστη απάντηση στο κύμα της συκοφαντίας που έχουν εξαπολύσει τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

  •  ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ
  •        ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΜΟΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΚΡΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ

 

  •        ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

 

  •        ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
  • ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ 

Posted via email from olympianspirit's posterous

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Κυκλοφορεί το νέο ΡΕΣΑΛΤΟ

Ζούμε σε παροξυσμό παραχάραξης των πάντων

 

Ξαφνικά μας προέκυψαν άπαντες «πατριώτες» και «σωτήρες» της εθνικής οικονομίας.

Οι ανελέητοι καταστροφείς του ελληνικού έθνους (αφανίζουν κάθε τι μου μυρίζει «εθνικό»), όλοι αυτοί που δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο και έχουν ξεπουλήσει οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές τους ελληνικού έθνους, όλοι αυτοί που έχουν διαλύσει και ισοπεδώσει την ιστορική μας υπόσταση και τους συνεκτικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας, που έχουν καταστήσει την ελληνική κοινωνία ένα φέρετρο και κατεχόμενη από τις στρατιές αλλοδαπών δούλων και μαφιών, όλοι αυτοί, ξαφνικά μιλάνε για την «πατρίδα» και τη «σωτηρία» της…

Στην πρωτοπορία αυτής της «Εθνικής Σωτηρίας» τα ΜΜΕ: Οι «νταβάδες» και τα τσιράκια τους…

Η οργή πολλαπλασιάζεται από την αηδία και τη φρίκη…

Αυτή την οργή καταγράφει το νέο τεύχος του ΡΕΣΑΛΤΟ που κυκλοφορεί.

Posted via email from olympianspirit's posterous

ΟΡΓΗ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΟΒΡΑΔΥΝΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ...

Και οργισμένη ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ παρέμβαση.
Σε λίγο όλο το παρασκήνιο!

Posted via email from olympianspirit's posterous

Η παγκοσμιότητα του Ελληνισμού ή...

 

 


η αμερικανοποίηση του πολιτισμού;»

 

 

 

του ζωγράφου

Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

 

Είναι σωστή από πρώτη άποψη η αντίληψη μιας παγκοσμιότητας του πολιτισμού. Η ιδέα πως κάθε έργο πολιτισμού, κάθε αριστούργημα τέχνης ανεξάρτητα από το χώρο που ανήκει και το λαό που το δημιούργησε αποτελεί κοινό κτήμα της ανθρωπότητας. Είναι κομμάτι της συλλογικής, διαχρονικής προσπάθειας του ανθρωπίνου πνεύματος. Στην κοινή αυτή πνευματική και διαλεκτική σχέση των πολιτισμών, ο κάθε λαός και δημιουργός καταθέτουν τη δική τους προσφορά και παρουσία. Κατάθεση πολιτισμική που έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα, το δικό της πνευματικό άρωμα, τις δικές της φόρμες έκφρασης και βαρύτητα. Όλες αξιοσέβαστες και άξιες εκτίμησης, όμως διαφορετικές σε ότι αφορά τις καταβολές τους που οφείλονται σε ποικίλες παραμέτρους, και σε αυτό έγκειται η γνησιότητα και η πρωτοτυπία τους.

Με το ίδιο σκεπτικό ο αριστουργηματικός Παρθενώνας κι όλα τα κάλλιστα μνημεία του Ελληνικού πολιτισμού, αποτελούν προσφορά των Ελλήνων στον παγκόσμιο πολιτισμό. Η ανάταση του ανθρωπίνου πνεύματος που επιτελέσθηκε στο δικό μας γεωγραφικό χώρο, ανήκει πρώτα στους Έλληνες, που δίκαια εκτιμώνται για αυτό  από όσους γνωρίζουν Ιστορία, ανήκει όμως δευτερευόντως και στην ανθρωπότητα. Το ελληνικό θαύμα λειτούργησε και συνεχίζει να λειτουργεί, για περισσότερα από 2500 χρόνια, ως μοντέλο σε κάθε επίπεδο της ζωής και της φιλοσοφίας της Ευρώπης και της Αμερικής, έως τις ανατολικές εσχατιές της Κίνας και της Ινδίας, όπου τα υπέροχα ελληνοπρεπή γλυπτά των Βουδιστικών ναών. Αυτό δεν είναι υπερβολή, ούτε έχει σχέση με κάποια αυθαίρετη προγονολατρική υπεροχή. Είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Αν υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί το εύρος, τη διαχρονικότητα, αλλά και την οικουμενικότητα του Ελληνικού πολιτισμού, δεν έχει παρά να διαπιστώσει, ότι τα πλέον σημαντικά δημόσια κτίρια και πολυτελείς κατοικίες των μεγαλουπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής, είναι αντιγραφές της αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής, ή βασίζονται στην σύνθεση στοιχείων της με ντόπια αρχιτεκτονικά στοιχεία. Αποτελούν στολίδια αυτών των πόλεων. Το ίδιο συμβαίνει στη διανόηση, στις τέχνες και στις επιστήμες. Η ιταλική γλώσσα περιέχει 10.000 αυτούσιες ελληνικές λέξεις, το ίδιο συμβαίνει και με άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, στις επιστημονικές ορολογίες, στις έδρες κλασικών σπουδών των μεγαλυτέρων Πανεπιστημίων του κόσμου που δυστυχώς συρρικνώνονται. 

 

Μόνο μετά από χρόνια μπόρεσα να ερμηνεύσω τον πόνο, στο βαθύτερο νόημα του στίχου του Γ. Σεφέρη «όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει..». Γιατί βρήκε την Ελλάδα παντού όπου ταξίδεψε, έπεφτε πάνω της σε κάθε του βήμα, σε κάθε συζήτηση με Ευρωπαίους διανοούμενους ένοιωθε το μεγαλείο της αρχαίας πατρίδας. Της ίδιας πατρίδας που άφηνε πίσω του σπαραγμένη από έναν εμφύλιο πόλεμο. Ενός ευγενικού λαού, που εξαντλημένος από κατοχή αιώνων, εισβολές και πολέμους, από την ξενομανία της αστικής του τάξης και την σκόπιμη αμορφωσιά που του επέβαλλαν, απέμεινε ο ξεπεσμένος ευγενής που τίποτα δεν έχει πλέον να χάσει, εκτός από τη μνήμη της ιστορίας του.

Τα γλυπτά του Παρθενώνα μέσα στο αρχαιοπρεπές Βρετανικό Μουσείο είναι κοσμήματα στην γκρίζα πόλη του Λονδίνου. Είναι μακριά όμως από το χώρο όπου πραγματικά ανήκουν. Η παγκοσμιότητα του πολιτισμού, όταν εννοείται ορθά αποτρέπει την άσκηση βίας πάνω στην ιστορία και τα μνημεία του Πολιτισμού. Πόσο μάλλον την κλοπή τους! Ωστόσο, η παγκοσμιοποίηση λειτουργεί σαν άλλοθι για εκείνους, που παρεξηγώντας το γεγονός της κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς, οικειοποιούνται με το έτσι θέλω, τα εθνικά μνημεία των λαών. Τα μεταχειρίζονται ως επικαλύμματα της ιστορικής και πολιτιστικής τους ένδειας. Τα διαστρεβλώνουν επίσης, όπως π.χ την ελληνική μυθολογία στις κακής ποιότητας παιδικές σειρές, όπου εξευτελίζονται οι μυθικοί ήρωες, ή στις δηλώσεις των ανιστόρητων κινηματογραφιστών αδελφών Κοέν που δηλώνουν πως, «κάπου έχουν ακούσει για έναν Όμηρο και πως ο Όμηρος είναι στην Αμερική ένα αστείο...που φέρνει γέλια». ( ΤΑ ΝΕΑ 10-6-00). Όπως κάθε τι, όταν γίνεται αντικείμενο σφετερισμού απαξιώνεται, έτσι και τώρα. Ο Όμηρος είναι «όμηρος» στα χέρια εκείνων που «κάνουν πολιτισμό» για εμάς. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια παραδείγματα. Είναι νωρίς ακόμα για να κτυπήσουν τα καμπανάκια του κινδύνου;

Ο Ελληνικός πολιτισμός ήταν και παραμένει παγκόσμιος, όπως αποδεικνύει το εύρος της επίδρασής του. Δυστυχώς όμως δεν ωφελήθηκαν όλοι από αυτόν. Γιατί πως αλλιώς οι σχεδιαστές της Νέας Τάξης θα οδηγούσαν τον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης επί των εθνικών πολιτισμών, θέτοντας τις βάσεις ενός τεχνητού, Κιτς μετα-πολιτισμού; Πάνω στην «προκρούστια κλίνη» σχεδιάζουν να δημιουργήσουν ένα νέο μόρφωμα, συναρμολογώντας διάφορα κομμάτια πολιτισμών με την ψυχρή καρδιά ενός παρανοϊκού Φρανκενστάιν και μιας σκληρής τεχνοκρατικής αντίληψης, που θέλει να αυτοαποκαλείται προοδευτική. Έτσι γίνεται επίκαιρη η αναφορά του Μπουλκάκωβ στο θεατρικό του έργο η καρδιά του σκύλου, όπου «η μεταμόσχευση με νυστέρι και μαχαίρια του πολιτισμού, ισοδυναμεί με βίαιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Στις μέρες μας που οι έννοιες έχουν χάσει πια το νόημά τους, συμβαίνει το αληθινά παράδοξο, οι προοδευτικές και επαναστατικές δυνάμεις, και τα κινήματα εναντίον της παγκοσμιοποίησης που αρχίζουν να κάνουν τη δυναμική τους εμφάνιση σε όλο τον κόσμο, να θεωρούνται ότι βρίσκονται από την πλευρά του δήθεν «συντηρητικού», ως προς την αντιπαράθεση τους με το δήθεν «προοδευτικό» που είναι πλέον ένα σκληρό κατεστημένο και κατατρώγει από άποψη οικολογική τον πλανήτη, εξαντλώντας χάριν της «προόδου» τους φυσικούς πόρους. Ενώ το πραγματικό κίνητρο, είναι το δίχως όρια και με κάθε τίμημα ΚΕΡΔΟΣ των παγκόσμιων εταιρειών.

Μια τέτοια τακτική, ως τεχνητή, δεν είναι καθόλου φυσική. Είναι επιπλέον επικίνδυνη, αφού προσπαθούν  να υποκαταστήσουν τους φυσικούς νόμους και να ρυθμίσουν τη ζωή, σύμφωνα με τις ερμηνείες που έχουν για αυτούς και τη λειτουργία τους και προς όφελος δήθεν της ανθρωπότητας. Είναι σαν να καταστρέφει κάποιος ένα φυσικό δάσος για να το αναπλάσει τεχνητά, εμπιστευόμενος τις επιστημονικές γνώσεις του για την δασοπονία. Η επιστημονοποίηση των πάντων είναι μια ακόμη παγίδα της Νέας Τάξης, που αποτέλεσμα θα έχει την απομυθοποίηση της ίδιας της ζωής και την αδιάκριτη παρεμβατικότητα στην φυσική εξέλιξη. Η στενή σχέση Πολιτισμού- Έθνους- Θρησκείας, είναι ένα εμπόδιο στην παγκοσμιοποίηση του πολιτισμού, όπως τον σχεδιάζει η Νέα Τάξη. Για αυτό όλο και περισσότερο στο μέλλον θα παρατηρείται μια πολεμική εναντίον των εθνικών ιδεωδών και των θρησκειών. (Huntington)

Η παγκοσμιότητα του πολιτισμού, έτσι κι αλλιώς, δρα και επηρεάζει με τρόπο φυσικό, μέσω της επικοινωνίας των λαών, πολιτισμούς επί πολιτισμών χιλιάδες χρόνια τώρα. Αργά, βέβαια, λόγω της έλλειψης τεχνολογικών μέσων, αλλά δίχως την επίσπευση και την αυθαίρετη παρέμβαση κάποιου τεχνοκράτη σχεδιαστή. Οι καταλυτικές αυτές διαδικασίες γίνονταν ουσιαστικές βάσει της φυσικής ροπής μιας εξέλιξης που επέτρεπε σε λαούς και πολιτισμούς να αλληλο-οσμωθούν. Η όσμωση όμως, γινόταν, έχοντας τον απαραίτητο χρόνο - ο χρόνος είναι η καταλυτική διάσταση μέσα στην οποία εξελίσσεται το κάθε τι - να προσλάβουν και να αποβάλλουν στοιχεία και δεδομένα. Η αφομοίωση λαών και πολιτισμών, μικρότερης ιστορίας από τη δική μας, από την παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξης είναι απαράδεκτη μεν, αλλά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενη.  Όμως η Ελλάδα μόνο να ζημιωθεί μπορεί, γιατί σε αντίθεση με άλλες χώρες έχει πολλά να χάσει.  Αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά είναι μια «επιθετική προβολή» του δικού μας πολιτισμού. Γιατί μόνο το πνεύμα είναι αποδεδειγμένα σε θέση να βοηθήσει ουσιαστικά την ανθρωπότητα. Οι πρόσφατες αιματηρές συγκρούσεις στο Γκαίτεμπουργκ, στο Μπουένος Αϊρες, στο Τορόντο, στη Βαρκελώνη και αλλού, είναι μόνο η αρχή μιας ογκούμενης αντίστασης των λαών, απέναντι στο παγκόσμιο σκοτάδι που κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν. Αρκεί μόνο να δει κανείς, ποιες δυνάμεις εκφράζουν οι δύο πλευρές για να καταλάβει τι σημαίνουν τα μηνύματα των καιρών. Από τη μια απλοί άνθρωποι, φοιτητές, εργάτες, υγιείς διανοούμενοι. Από την άλλη το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο και οι εξαρτημένοι από αυτό λακέδες διανοούμενοι. Ποτέ μια επανάσταση δεν ξεκίνησε από το κατεστημένο και ποτέ το κατεστημένο δεν επεκράτησε για πάντα.  Η αντίσταση αυτή των λαών θα γραφτεί κάποτε στην ιστορία του μέλλοντος σαν νίκη του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, που σημαίνει κυρίως «αμερικανοποίηση». Γιατί ποτέ στην ιστορία, κανένας λαός δεν υπήρξε πρόθυμος να εγκαταλείψει  από μόνος του την μνήμη της  εθνικής και πολιτισμικής του ταυτότητας, ακόμα κι αν εξαναγκάστηκε με τη βία να το κάνει.

 

 

 

 

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΝΝΕΑΔΑ-Τεύχος 6ο,

Μάιος-Ιούνιος 2001).

 


Posted via email from olympianspirit's posterous

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Επόμενες εισβολές της Αμερικανικής ‘Αυτοκρατορίας’

Του Αϊκούτ Καδήρ

Φοιτητής Νομικής ΔΠΘ

 

 

http://gulfnews.com/polopoly_fs/war-machine-1.568588!image/3944551451.jpg_gen/derivatives/box_475/3944551451.jpg

Οι ΗΠΑ που μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 εισέβαλαν παράνομα καταπατώντας το διεθνές δίκαιο στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ σήμερα ενισχύουν οικονομικά τις χώρες που πολεμούν με τους δήθεν τρομοκράτες. Το 2002 οι Αμερικανοί είχαν στείλει μέλη των Ειδικών Δυνάμεων στη Υεμένη για την εκπαίδευση των ένοπλων δυνάμεων αυτής της χώρας. Παράλληλα υπάρχουν πληροφορίες ότι παρουσία Αμερικανών ένοπλων δυνάμεων υπήρξε και στο Ιράν το 2003. Άρα συμπεραίνουμε ότι σε όλη την υφήλιο οι ΗΠΑ έχουν ένοπλες ομάδες στρατιωτών ή πολιτών και σκορπίζουν παντού την τρομοκρατία τους.

Τις τελευταίες ομάδες, εκτός από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, τα ΜΜΕ συνέχεια αναφέρουν για τις εξελίξεις στο Ιράν, στη Υεμένη, στο Πακιστάν και στην Αφρική. Παρουσιάζουν τις εξελίξεις και παρουσιάζουν την Άλ – Κάιντα να σχετίζεται με αυτά τα γεγονότα. Αυτές οι περιοχές του κόσμου, είναι περιοχές του λεγόμενου Τρίτου κόσμου και είναι πανεύκολο να εισβάλλεις σε αυτές με την δικαιολογία εμφυλίου πολέμου και δράσης τρομοκρατικών ομάδων.

Πακιστάν

 

Το Πακιστάν μπορούμε να το εξετάσουμε μαζί με το Αφγανιστάν γιατί οι Πακιστανοί πάντα βοηθούσαν τους Αμερικανούς στη Μ. Ανατολή και στη Μ. Ασία. Ο αγώνας των Πακιστανών δυνάμεων κατά των τρομοκρατών σε αυτή τη χώρα είναι πιο αιματήρη και από αυτή των Αμερικανών στο Αφγανιστάν. Στην θεωρία υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στις ΗΠΑ και στο Πακιστάν κατά της τρομοκρατίας, αλλά στην πράξη δεν ισχύει αυτή η συνεργασία. Καθημερινά βλέπουμε στα ΜΜΕ ότι οι Αμερικανοί παραβιάζουν τον εναέριο χώρο του Πακιστάν. Έτσι επειδή δεν υπάρχει μια συνεργασία σε  καλό επίπεδο μεταξύ των ΗΠΑ και των Πακιστανών, οι τρομοκράτες συνεχίζουν τις δραστηριότητες τους και στις δύο χώρες: Πακιστάν και Αφγανιστάν.

 

  

Υεμένη

 

Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τις οικονομικές ενισχύσεις προς την χώρα αυτή το 2002. Επίσης έστειλαν ειδικές δυνάμεις. Το 2009 όμως ένας στρατιώτης που εκπαιδεύτηκε από τις Αμερικανικές ειδικές δυνάμεις προσπάθησε να βάλει βόμβα σε ένα αεροσκάφος των ΗΠΑ. Εδώ τα πράγματα θέλουν μεγάλη προσοχή. Τα ΜΜΕ άρχισαν την πλήση εγκεφάλου 2-3 μήνες πριν γίνουν αυτές οι εξελίξεις. Παράλληλα οι Αμερικανοί βομβάρδισαν μια περιοχή με πυραύλους Cruise που υποψιάζονταν ότι εκεί βρισκόταν το κέντρο της Αλ – Κάιντα στη Υεμένη

  

Αφρική

 

Οι χώρες της Αφρικής συνήθως έχουν προβλήματα μεταξύ τους, ανήκουν στον λεγόμενο Τρίτο κόσμο και συχνά υπάρχουν εμφύλιοι πόλεμοι σε αυτές τις χώρες. Όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι οι Αμερικανοί μπορούν να εισβάλλουν σε λίγους μήνες σε αυτές τις περιοχές ώστε να σταματήσουν αυτές οι τρομοκρατικές δράσεις και οι εμφύλιοι πόλεμοι.  Λόγω της πειρατείας στις ακτές τις Αφρικής, σήμερα βρίσκονται δεκάδες Αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή.

 

Ιράν

 

Το γεγονός ότι το Ιράν δεν είναι δυνατόν να γίνει πυρηνική δύναμη βεβαιώνεται και από την ίδια την Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, η οποία εκτιμά ότι το Ιράν έχει εμπλουτίσει μικρές ποσότητες ουρανίου με καθαρότητα 3,6%, ενώ η πυρηνική βόμβα απαιτεί, όπως σημειώσαμε, καθαρότητα 99%.
Για ποια απειλή μιλούν λοιπόν οι ΗΠΑ; Αλλά το σενάριο του Ιράν θυμίζει ένα παρόμοιο, σχετικό με το Ιράκ. Σήμερα είναι πλέον γνωστό ότι οι ΗΠΑ σχεδίαζαν επίθεση εναντίον του Ιράκ, ως πρώτο βήμα για τη διείσδυση στη Μέση Ανατολή. Πρόσχημα: Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο Ιράκ και η καταστροφή των πυρηνικών και των βιολογικών όπλων του Σαντάμ. Αλλά όπλα δεν υπήρχαν και δεν βρέθηκαν, παρά τις συστηματικές έρευνες των αρμοδίων του ΟΗΕ. Αυτό το ήξεραν από τα πριν οι ηγέτες των ΗΠΑ. Όσο για τη δημοκρατία, βλέπουμε τα αποτελέσματα: συνεχιζόμενος πόλεμος, απαρχές εμφυλίου πολέμου, βασανιστήρια και Γκουαντανάμο.
Τι επιδίωκαν οι ΗΠΑ με την εισβολή στο Ιράκ; Πρώτο, τον έλεγχο της πλουσιότερης σε πετρέλαιο περιοχής του πλανήτη (όπως είναι γνωστό, τα ενεργειακά αποθέματα των ΗΠΑ σε πετρέλαιο επαρκούν για λίγα χρόνια, με τον σημερινό ρυθμό άντλησης). Πρώτο, λοιπόν, τα ενεργειακά αποθέματα του Ιράκ και γενικότερα της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας. Δεύτερο, άνοιγμα των δρόμων για τον έλεγχο στρατηγικών περιοχών στην πορεία των ΗΠΑ για παγκόσμια ηγεμονία.
Και τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται (αλλά και αυτή τη φορά ως τραγωδία, και όχι ως φάρσα – για να θυμηθούμε τον Μαρξ) με το Ιράν. Βέβαια η κυβέρνηση του Ιράν επιμένει ότι επιδιώκει να αναπτύξει πυρηνική τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς. Αλλά κατά την Κυρία Ράις, η «κακή διαγωγή» του Ιράν δεν επιτρέπει να το εμπιστευθούμε. Δίκη λοιπόν προθέσεων και τιμωρία, ενδεχομένως και με πυρηνικό βομβαρδισμό, ακόμα και χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας.

 

Σήμερα

 

Σήμερα πολλοί αναρωτιούνταν αν οι Αμερικανοί μπορούν να αντέξουν άλλες εισβολές και πολέμους σε άγνωστα μέρη του κόσμου για τους Αμερικανούς πολίτες. Επειδή όμως υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου στη Υεμένη, στη Σαουδική Αραβία και στο Ιράν είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή τα σχέδια της εισβολής προς αυτές τις χώρες θα γίνει πραγματικότητα.

Όσον αφορά την Αφρική ναι μεν δεν έχει μεγάλη σημασία, αλλά πάντα υπάρχει η πιθανότητα της εισβολής με το πρόσχημα της πειρατίας.

Και τέλος όσον αφορά το Σουδάν επειδή είναι η 10η μεγάλυτερη χώρα του κόσμου σε έκταση και η μεγαλύτερη χώρα της περιοχής για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να σταθεροποιήσουν την θέση τους στην περιοχή πάντα υπάρχει πιθανότητα εισβολής προς το Σουδάν. 

 

Οι παραπάνω περιοχές έχουν πολύ μεγάλο γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό ενδιαφέρον για τις ΗΠΑ. Σε αυτήν την σημασία τους δεν αναφέρω  καν τις πρώτες ύλες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που υπάρχουν.

Η μόνη περίπτωση ώστε οι Αμερικανοί να εισβάλλουν σε αυτές τις περιοχές είναι να τις παρουσιάζουν ως προβληματικές και επικίνδυνες.   

  

Το jus ad bellum μάς υποχρεώνει  όμως να διακρίνουμε την επίθεση από την αυτοάμυνα. Ο αμυντικός πόλεμος είναι ένας δίκαιος πόλεμος. Αντιθέτως οι επιθετικοί πόλεμοι είναι άδικοι. Η επίθεση πλήττει την πολιτική κυριαρχία μιας κοινότητας ή την εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους και επομένως μπορεί να δικαιολογήσει τον πόλεμο του αμυνόμενου. Η άμυνα αυτού που δέχεται την επίθεση δικαιολογείται ηθικά, επειδή συνήθως είναι ο μόνος τρόπος που διαθέτουν οι άνθρωποι για να υπερασπιστούν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους

 

Τελειώνοντας υπάρχει μια πολύ ωραία φράση του D. Rockafeller.. Λέει ότι κανένας δεν μπορεί να νικήσει την τρομοκρατία ότι και αν κάνει. Αλλά από τον πόλεμο με την τρομοκρατία μπορείς να κερδίσεις ότι θέλεις και να κάνεις ταυτόχρονα τις ενέργειες που θέλεις. Το είχε πει πριν την εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.

 

Ο νοών νοείτο


Πηγές:


 

Yemen için bkz. Burak Çınar, El Kaide İle Mücadelede Yemen Cephesi, 21. Yüzyıl Öngörü, 06.01.2009,

 

Bill Roggio, “US launches cruise missile strikes against al Qaeda in Yemen”, The Long War Journal, December 19, 2009,

 

 http://www.longwarjournal.org/archives/2009/12/us_launches_cruise_m.php

 

 http://www.globalsecurity.org/military/ops/oef-djibouti.htm

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Djibouti

 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=1234420

 

http://e-roosters.blogspot.com/2006/05/blog-post_22.html

 

http://www.blackout.gr/keimena/48

Posted via email from olympianspirit's posterous

Σημερα η συνεχεια του ιστορικου της επεμβασης του ΔΝΤ...

Στην Αργεντινη... Η λαικη αντιδραση, οι τροποι αμυνας, η αυτοοργανωση.

Πως ο λαος εσωσε την πατριδα του εναντια σε επιτροπους, προβοκατορες, εγκαθετους τρομοκρατες.

Ετσι για να γνωριζουμε...

Posted via email from olympianspirit's posterous

ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΠΛΑΣΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ...

Οταν οι ιδιοι εστειλαν μαιμου φακελο στην ΕΕ για να συγκαλυψουν τα αισχη της κυβερνησης Παπανδρεου - Σημιτη, με δικαιολογια την ...απεργια των υπαλληλων!

Μηπως φταιει και γι' αυτο η "πενταετια";

Κυριε Παπακωνσταντινου, μονο ανθρωποι μειωμενου αυτοσεβασμου και νοημοσυνης δεχονται να εξευτελιζονται ετσι. Συγχαρητηρια.

Posted via email from olympianspirit's posterous

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

SCHANDE!!! SIE NICHTS ÜBER GESCHICHTE WISSEN

Καλησπέρα σας
 
Μόλις έστειλα αυτό το μαιλ, στο περιοδικό focus της Γερμανίας.
Θα ήθελα να το δημοσιεύσετε στο blog για να ξυπνήσουν όσοι Έλληνες κοιμούνται ακόμα....
 
Με Εκτίμηση
 
Κουρτέση Νίκη

Posted via email from olympianspirit's posterous

Aπαντήστε στο Focus ....αφού λένε οτι η γνώμη μας μετράει ....


Η παρακάτω παρότρυνση προς τους αναγνώστες της ηλεκτρονικής σελίδας της εντυπης εκδοσης του Γερμανικού Focus είναι κάτω απο το επίμαχο άρθρο -θέμα προσβολή και πρόκληση προς τους Ελληνες!
"Η γνώμη σας μετράει: αισιοδοξία ή απαισιοδοξία - έκρηξη στο ευρώ; Γράψτε στο πλαίσιο σχόλιο παρακάτω, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το debatte@focus-magazin.de ή φαξ 089/92 50 26 20. Στην επόμενη έκδοση της FOCUS θα δείτε μια επιλογή από τις καλύτερες εισφορες αναγνώστη."

Ας το αξιοποιήσουμε να δούμε ....θα γράψουν κάτι ...
Βομβαρδίστε τους με μηνύματα και απόψεις...
Η ηλεκτρονική  διεύθυνση στο link  του περιοδικού και το άρθρο είναι:

http://www.focus.de/magazin/


http://papatzides.blogspot.com/

Posted via email from olympianspirit's posterous

"Xαρισματικές" χρεοκωπίες και "ακροδεξιές" κυβερνήσεις εκλεγμένες από τον λαό, σύμφωνα με άρθρο του κ. Μαρκέτου στο "Βήμα"

"Η ιστορία μας δίνει ένα διδακτικό παράδειγμα. Το 1932, με τον ελληνικό λαό πολύ πιο αμόρφωτο και ανοργάνωτο- και λιγότερο απαιτητικό από σήμερα- ο χαρισματικός πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, που είχε πρόσφατα επανεκλεγεί σαρώνοντας τους αντιπάλους του, εξανέμισε τη δημοτικότητά του αφαιμάσσοντας την οικονομία στη λεγόμενη Μάχη της Δραχμής. Όταν τελικά κήρυξε στάση πληρωμών, έπειτα από μερικούς μήνες αντίστασης δηλαδή, ήταν πια αργά. Το κόμμα του είχε διαλυθεί, η δημοκρατία εκτροχιαστεί, με τελικούς ωφελημένους τους Γλύξμπουργκ και τον Μεταξά. Η ειρωνεία είναι ότι, στη συνέχεια, σταθεροποιήθηκαν οι ακροδεξιές κυβερνήσεις ακριβώς επειδή η ελληνική οικονομία, διαψεύδοντας τους τότε γκουρού των αγορών, σ ημείωσε πρ ωτοφανείς ρυθμούς ανόδου."

Τάδε έφη Σπύρος Μαρκέτος στο "Βήμα" της Κυριακής, επίκουρος καθηγητής Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
(Η σχετική υπερσύνδεση με όλο το βαρυσήμαντο κείμενο) http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=316473&ct=114&dt=21/02/2010
Στο παρελθόν έχουμε αναφερθεί στο θέμα της Βενιζελικής χρεοκοπίας του 1932 και μας προκαλεί έκπληξη (η μάλλον δεν μας προκαλεί τελικά και τόσο) η κακομεταχείρηση της Ιστορικής αλήθειας από τον κ. Μαρκέτο. Όσοι ασχολούνται έστω επιδερμικά με την Ιστορία άλλωστε, γνωρίζουν την αλληλουχία των γεγονότων. Μετά την πτώχευση, οι Βενιζελικοί χάνουν τις εκλογές τον Μάρτιο του 1933, τις οποίες κερδίζει το "Λαϊκό κόμμα" (αξιωματική αντιπολίτευση) του Παναγή Τσαλδάρη. Το βράδυ των εκλογών ο στρατηγός Πλαστήρας κάνει πραξικόπημα (αν συμμετείχε η όχι ο ίδιος ο Βενιζέλος είναι θέμα συζήτησης). Το κίνημα αποτυγχάνει, ο Πλαστήρας φυγαδεύεται στο εξωτερικό, γίνεται απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του Βενιζέλου και μετά ακολουθεί το νέο μεγάλο κίνημα των Βενιζελικών το 1935 με αρχηγό τον ίδιο τον χαρισματικό κατά τον κ. Μαρκέτο, κρητικό ηγέτη.

Ποιες ακριβώς "ακροδεξιές κυβερνήσεις" σταθεροποιήθηκαν; Το "Λαϊκό κόμμα" του Τσαλδάρη που κέρδισε τις εκλογές και κυβέρνησε τα επόμενα δύο χρόνια; Ποιος εκτροχίασε την Δημοκρατία παρά ανάμεσα στους άλλους, και ο ίδιος ο χαρισματικός κατά τον κ. Μαρκέτο, Ελευθέριος Βενιζέλος και οι Φιλελεύθεροι με 2 πραξικοπήματα εντός 2 ετών; Επίσης το "κόμμα των Φιλελευθέρων" δεν διαλύθηκε όπως ανακριβώς αναφέρει ο καθηγητής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου. Για αυτό άλλωστε πέτυχε τον εκλογικό θρίαμβο του 1936 αποσπώντας ένα ισόπαλο εκλογικό αποτέλεσμα με το στρατό και το κράτος απέναντι του. Μάλιστα το κόμμα των "Φιλελευθέρων" συνέχισε να υπάρχει και μεταπολεμικά υπό τον Σοφοκλή Βενιζέλο λαμβάνοντας μέρος σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις.

Όσον αφορά την ωφέλεια για τους "Γλύξμπουργκ" που αναφέρει ο κ. καθηγητής, αυτή προφανώς δεν προήλθε από την Βενιζελική πτώχευση, αλλά από τα βενιζελικά πραξικοπήματα. Η παλινόρθωση της βασιλείας έγινε το 1935, τρία ολόκληρα χρόνια μετά την πτώχευση, όταν η οικονομία είχε ανανήψει αλλά το πολιτικό σκηνικό βρισκόταν υπό το κράτος του "δεύτερου Διχασμού". Χωρίς την πόλωση δεν θα γινόταν παλινόρθωση.

Το δεύτερο ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό πρέπει να είναι πιστεύω αρκετά εύλογο σε πολλούς από εσάς. Πως είναι δυνατόν η ελληνική οικονομία να σημείωσε "πρωτοφανείς ρυθμούς ανόδου" από μόνη της και μετά μάλιστα από πτώχευση; Βρισκόταν στον αυτόματο πιλότο; Γιατί αν πιάνει το κόλπο αυτό σύμφωνα με τις ιστορικές γνώσεις του διαπρεπούς καθηγητή, ας το κάνουμε και σήμερα. Η μήπως (λέω τώρα, μπας και) υπήρξε κάποιος "ακροδεξιός" πρωθυπουργός, ένας επίσης "ακροδεξιός" ικανός έμπειρος πολιτικός σύμβουλος οικονομίας, που σε συνεργασία με τον νέο τότε, "ακροδεξιό" διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος και με δύο λαμπρούς οικονομολόγους ("ακροδεξιούς" προφανώς) "ξελάσπωσαν" την Χώρα;

Ένα τρίτο ερώτημα που έχω είναι το εξής: Αν αυτός που πτωχεύει την Χώρα (Βενιζέλος) με δικές του αποφάσεις και πρωτοβουλίες είναι χαρισματικός, αυτός που την "ξελασπώνει" τι είναι σύμφωνα με την ίδια κλίμακα αξιολόγησης; Πως πρέπει να αναγορεύεται; Κατά τον κ. Μαρκέτο δεν του αξίζει ούτε καν μια απλή αναφορά...

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί έχω την εντύπωση ότι η ελληνική επίσημη ακαδημαϊκή ιστορία με έναν υπεραπλουστευτικό και ισοπεδωτικό τρόπο ταξινομεί πλέον τα δρώντα ιστορικά πρόσωπα σε 2 μεγάλες κατηγορίες, κάτι σαν κατηγορίες θηλαστικών η εντόμων. Στους κακούς "ακροδεξιούς" και στους υπόλοιπους καλούς ανθρώπους. Οι "ακροδεξιοί" είναι οι συλλήβδην βασιλόφρονες, το Λαϊκό κόμμα, ο Μεταξάς του "ΟΧΙ", ο Παπάγος, ο Μαρκεζίνης, ο Μάξιμος, ο Παναγής και ο Ντίνος Τσαλδάρης κτλ που διέλυσαν την οικονομία, την δημοκρατία και την Χώρα. Οι "καλοί άνθρωποι" είναι ο Βενιζέλος, ο Πλαστήρας, ο Σοφούλης, ο Παπαναστασίου και οι βουλευτές του ΚΚΕ που έφτιαξαν την δημοκρατία, την οικονομία, δεν έκαναν ποτέ πραξικοπήματα, δεν εκτέλεσαν ποτέ τους πολιτικούς τους αντιπάλους, δεν πτώχευσαν την χώρα, δεν προήγαγαν την στρατοκρατία στην πολιτική ζωή, δεν έταζαν τμήματα της επικράτειας της Ελλάδας σε ιδεολογικούς τους συνεταίρους, και τελικά έκαναν ότι μπορούσαν καλύτερο για όλους μας. Αμήν.

Το προπαγανδιστικό αυτό σχήμα, που ο νεώτερος και πλέον ανερχόμενος πανεπιστημιακός διακινητής του είναι ο κ. Μαρκέτος (από τους πρώτους διδάξαντες ο παλιός καθηγητής μου κ. Ρήγος), ίσως να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τον κ. Τσίπρα και τους βουλευτές του Σύ.ρι.ζα στις πρόσφατες "ιστορικές" τους αναδρομές στην βουλή, αλλά ας μην γελιόμαστε, Ιστορία δεν είναι. Εξυπηρετεί μια πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα, γεμίζοντας με μισθούς, πτυχία, δημοσιεύσεις και πανεπιστημιακές έδρες τους ακροαριστερούς θιασώτες της. Σε τριάντα χρόνια από τώρα όμως (τόσο θα κρατήσει η πνευματική αριστερή "χούντα"), οι ιστορικοί του μέλλοντος θα διαβάζουν τα "παραμυθάκια" αυτά με τον κακό "ακροδεξιό" δράκο και τον καλό "κεντροαριστερό" πρίγκιπα και θα γελάνε....

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=22429&enthDate=19052007
(Εδώ ο διαπρεπής καθηγητής πανεπιστημίου "περιποιείται" καταλλήλως την μνήμη του Γεωργίου Γρίβα "Διγενή", χρησιμοποιώντας ένα άκρως επιστημονικό υβρεολόγιο που περιλαμβάνει τους όρους "ημιπαράφρονας" "φανατικός" και "γελοίος". Αλλά εκτός όλων αυτών των επιστημονικών όρων που είναι εμφανώς απαλλαγμένοι από προσωπικές πολιτικές προτιμήσεις, πάθη και πολιτικό καιροσκοπισμό, εισάγει και έναν νέο ιστοριογραφικό όρο σε παγκόσμια πρωτοτυπία και αποκλειστικότητα που δεν είχε καταγραφεί ως τώρα (τουλάχιστον δεν τον ήξερα εγώ). Ο νέος αυτός όρος είναι η "δημοκρατική ανάγνωση της Ιστορίας". Εύηχος και εμπορικός όρος.

Έχω μια αμυδρή υποψία τι περιλαμβάνει. Περιλαμβάνει σφαγές στην Σμύρνη που ήταν "συνωστισμοί", μάχες στην Πίνδο με τους Ιταλούς που "απομακρύνθηκαν", χρεοκοπίες που έγιναν από "χαρισματικούς" πολιτικούς, "φασιστικοί" αγώνες της ΕΟΚΑ κατά των καλών Άγγλων και των καλών πατριωτών του ΑΚΕΛ, πραξικοπήματα που διακρίνονται σε "φασιστικά" και "δημοκρατικά" ανάλογα με τον πολιτικό αυτουργό τους, ακροαριστερή βία που είναι απόλυτα δικαιολογημένη (αν όχι καθαγιασμένη), "ακροδεξιά" βια που είναι καταδικαστέα και ωμή.

Λίγο χιούμορ, ακόμα και χαμηλής ποιότητος, σε δύσκολους καιρούς ποτέ δεν έβλαψε κανέναν...)

Ι. Β. Δ.

Posted via email from olympianspirit's posterous

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Σήμερα δεν υπάρχουν αξίες...............

Πως στήνεται η μαϊμού αντιπολίτευση με συνταγή... "Βασικού μετόχου".

Γιατί νομίζετε ότι τα Τέμπη εξακολουθούν να είναι κλειστά, η Ελλάδα να παραμένει κομμένη στη μέση αλλά κανείς να μην επιρρίπτει ευθύνες στους Γερμανούς και τους φίλους τους; Δείτε:

1. Ο Ραγκούσης ετοιμάζεται να κάνει ένα τεράστιο ατόπημα που θα το πληρώνουν γενιές και γενιές (ας ελπίσουμε να μην σπάσει το προηγούμενο ρεκόρ των 400 χρόνων). Βγάζουμε την αποκάλυψη μάλιστα ότι μέρη του νομοσχεδίου υπαγορεύτηκαν από την ...ανθρωπιστική κυβέρνηση του Πακιστάν!
Τι κάνει λοιπόν ο ...Θεός; Κατηγορεί τον Ραγκούση με μία ηλίθια και ανυπόστατη κατηγορία δωροληψίας ενός ...Λάπτοπ (!!) και έπειτα επανέρχεται για να ζητήσει γονυπετής συγνώμη. Με το απαραίτητο λιβάνισμα, για το πόσο καλός είναι ο Ραγκούσης, πόσο κακοί και συκοφάντες είμαστε εμείς (αλήθεια όταν πείραζες Θέμο μου το σπίτι του Ρουσόπουλου με το Photoshop δεν σκέφτηκες εκεί να ζητήσεις συγνώμη;)

Με αυτή την βλακώδη τακτική, πιστεύουν ότι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη... Για τόσο ηλίθιους μας περνούν βλέπετε και δικαιολογημένα.

2. Τα Μπότοξ της Αννούλας που ετοιμάζεται να ρημάξει την Ελληνική παιδεία (ότι είχε απομείνει), ώστε οι Ταλιμπάνουτσεκάδες να μη χρειάζεται να ζορίζονται σαν τον άτυχο Τσενάι μαθαίνοντας τα βρωμοελληνικά μέχρι να έρθει η ώρα να υπηρετήσουν τον θείο Σαμ. Αλλά εμείς, εκεί, στο μπότοξ των 600 Ευρώ. Άντε πάλι η διαψεύσεις, οι συγνώμες και τα σενάρια.

3. Και βέβαια η αμοιβή. ΟΛΟΣΕΛΙΔΗ ΟΠΑΠ σε αυτή την ισχυρά αντιπολιτευόμενη εφημερίδα. Σε αυτόν τον κολοσσό της δημοσιογραφίας και του ελεύθερου (όπως ο δρόμος των Τεμπών) πνεύματος. Το Video Blue των εφημερίδων... Τα αγαθά άλλωστε, κόποις κτώνται.

ΥΓ, δεν κάνουμε πλάκα, θεωρούν όντως ότι κάνουν personal PR. Όντως πιστεύουν ότι έτσι θα "επηρεάσουν" το εκλογικό σώμα να δεχτεί τις ασυνάρτητες κυβέρνητικές αποφάσεις, "ηρωοποιώντας" τα πρόσωπα.

Καλά να τα πάθουμε!

Posted via email from olympianspirit's posterous

Καμπούλ δεν έγινε μόνο το Κολωνάκι, μετά την ληστεία στο πολυτελές εστιατόρειο...

Αλλά και τα βόρεια προάστεια. Πανομοιότυπη επίθεση πάλι σε πολυτελές στέκι των Βορείων προαστείων με ειδικότητα στα ...Θαλασσινά.
Κύριε Χρυσοχοΐδη, γιατί δεν βγαίνουν αυτές οι ειδήσεις στο αστυνομικό δελτίο; Γιατι να μη δουν και οι νεόπλουτοι ψηφοφόροι σας λίγο το πρόσωπο του τρόμου; Τους τάξατε ότι θα ροκανίσουν τα πλούτη τους ανενόχλητοι;

Σε λίγο η συνέχεια...

Posted via email from olympianspirit's posterous

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ




Πριν από λίγη ώρα για άγνωστους λόγους, για τους οποίους βέβαια ουδείς μας ενημέρωσε , η  google προχώρησε στην αφαίρεση του  blog  μας από τη μηχανή αναζήτησης.  Θέλουμε να ενημερώσουμε όλους τους μπλόκερ για να ενημερώσουν με τη σειρά τους , τους Έλληνες πολίτες, ότι η google έχει προχωρήσει επανειλημμένες φορές σε τέτοιου είδους ενέργειες, εις βάρος άλλων μπλόκ , οι οποίες  ενέργειες  μόνο αθώες δεν είναι. Φυσικά θα επικαλεστούν όπως πάντα τεχνικό πρόβλημα, το οποίο βέβαια ουδέποτε θα διευκρινίσουν. Ίσως να ενόχλησε κάποιους η δυναμική του ksipnistere  και να φρόντισαν να δημιουργηθεί το δήθεν τεχνικό πρόβλημα. Το πρώτο ελεύθερο και δημοκρατικό μπλόκ της Ελλάδος, έχει φροντήσει να κατοχυρώσει το όνομα ksipnistere. gr γνωρίζοντας απο πριν τον ύποπτο τρόπο λειτουργίας της google.  Καλούμε όλους τους μπλόκερ να πάρουν θέση και να αντισταθούν στο δόλιο παιχνίδι που παίζει η  google και όσοι κρύβονται πίσω απ' αυτή , όταν διαπιστώνουν ότι ένα αδέσμευτο μπλόκ  που δεν το διαχειρίζονται διαπλεκόμενοι δημοσιογράφοι ,χαίρει εκτίμησης και αποδοχής απο το αναγνωστικό κοινό. Καλούμε τον αρμόδιο Υπουργό να μας αποδείξει εμπράκτως αν αυτή η κυβέρνηση  είναι δημοκρατική και δεν αποδέχεται τέτοιου είδους ενέργειες που θυμίζουν άλλες εποχές.

www.ksipnistere.blogspot.com

www.ksipnistere.gr

Posted via email from olympianspirit's posterous